باران آمده بود ومحوطه خاکی و ناهموار اردوگاه به یک مجمع الجزایر تبدیل شده بود . از مدتی قبل عراقی ها گیر داده بودند وقتی سربازانشان وارد محوطه می شوند یا از کنار هر اسیری که عبور می کنند ، اسرا ملزم به احترام نظامی و کوبیدن پا هستند .
وضعیت آبکی محوطه، یک فرصت طلایی برای عملیات ویژه (!) بود . با بچهه ها هماهنگ کردیم با احترام نظامی ، عراقی ها را کلافه می کنیم .
بچه ها هر کدام در کنار یک چاله آب گل آلود محوطه ایستاده و به یک موجود گل آلود متحرک تبدیل شده بودند . آنها فریاد می زدند ؛ « بس کنید ، احترام نگذارید » ، اما بچه ها با اعلام اینکه تابع قانون هستند ، شعار همیشگی آنها را به خودشان پس می دادند که : « فی الجیش ، ماکولیش » ( در ارتش ، چرا نداریم ) .
تا مدت ها بعد که هنوز آثار باران در محوطه اردوگاه به چشم می خورد ، از احترام نظامی گذاشتن به این نامردها معاف شده بودیم .

نشریه یادماندگار شماره اول از دور جدید